Stadsdichters

Op gedichtendag 2023 krijgt het stadsdichterschap een nieuw hoofdstuk. Na 20 jaar door de stad gedragen te zijn, staan ze nu op eigen benen staan. In 2023–2024 zullen Lotte Dodion, Ruth Lasters, Proza-k en Lies Van Gasse als stadsdichters voluit zingen, voor de stad, voor haar bewoners, en misschien meest nog voor de fundamentele vrijheid van het woord.

De herstart van het stadsdichterschap is een initiatief van Rataplan, Behoud De Begeerte, De Studio, Creatief Schrijven, VONK & Zonen, De Roma, Avansa en Catapult.

Actualiteitsgedicht

Elke maand schrijven de Stadsdichters een actualiteitsgedicht.
In september is dat een gedicht van Ruth Lasters, ze
reageert op het lerarentekort dat in alle provincies woedt, zeker ook in Antwerpen.

Aandacht

Meester Bram droomt ’s nachts dat hij lesgeeft in een taartdoos
allicht omdat hij overdag geroepen heeft te boos, te hard: 
‘Aandacht is een te verdelen taart en op is op!’
 
De muren zijn van wit karton met slagroomsporen 
waar normaal de ramen zitten. En in zijn klaslokaal
is juist een touwtrekwedstrijd aan de gang,
met aan het ene einde van het taartlint 
zijn eigen zesentwintig leerlingen en aan de andere kant 
vijf bengels van juffrouw Kim die hij moet opvangen
sinds de burn-out-vampier haar half leegdronk langs de hals.  
 
Plots staren alle eenendertig kinderen naar het doosplafond, 
als vreesden ze het mes 
dat de aandachtstaart waarover hij het had 
nu elk moment verdelen kan en dat misschien per ongeluk 
dwars door hen heen zal gaan. Dwars door hun hoofd
dat nog geen wijzers lezen kan, dwars door hun hart 
waarin de toekomst nog geen buitenwipper van het nu is. 
Tsjak, tsjak, tsjak.
 
Wat later vult een vreemd gezoem de taartdoosklas, 
tzz, tzz, tzz, bij elke vinger van een kind die in de hoogte gaat. 
Pas wanneer het is aangezwollen tot een luide drom,
snapt meester Bram dat het hun vragen zijn
 
die hij onmogelijk beantwoord krijgt met maar één stem, 
één blik per keer, één longenpaar, één enkele appel in zijn tas
van de boom van kennis van het werkgeluk geplukt, gejat.
 
‘Op is op!’ roept hij opnieuw, waarna gesnotter en gesnik weerklinkt
en kleine Farida fluisterend herhaalt 
wat hij tot eigen scha en schand eens door totale uitputting
heeft gezegd: ‘Niet huilen, want voor een zee van kindertranen 
heeft meester Bram geen zwembrevet.’

Ruth Lasters haar kersverse blog www.mevrouwustaatvoorhetbord.com is haar persoonlijke antwoord op de burn-out-golf die de sector teistert.

Steun de stadsdichters

Met jouw steun maak je een onafhankelijk stadsdichterschap mee mogelijk. En dat is meer dan ooit nodig. Het nieuwe stadsdichterschap wordt niet meer door de stad gedragen. Heel wat partners en burgers leggen samen om dit verhaal te realiseren. Jouw bijdrage maakt echt verschil, dat kan via deze link.

Foto's (c) Koen Broos

Schrijf je in op de nieuwsbrief!