Bram De Looze's solocarrière begon op een verrassende manier met ‘Piano e forte’ (2016), een project waarvoor hij historische instrumenten benaderde vanuit een hedendaags perspectief.

De overstap naar de Chris Maene's Straight Strung Grand Piano voor ‘Switch The Stream’(2018) duidde op een hernieuwde zoektocht naar beweging, evolutie en introspectie. Met ‘Colour Talk’ zet hij dit traject verder op een alweer revolutionair pianomodel, opnieuw zoekende naar vernieuwing van binnenuit.

De zaadjes die werden geplant op ‘Switch The Stream’ kiemen verder op ‘Colour Talk’. Je hoort een muzikant die zich heeft bevrijd van alle stilistische beperkingen en restricties. De muziek is nog steeds geworteld in de jazz, maar laat meer en meer ruimte voor invloeden uit de klassieke muziek en vrije improvisatie. Door te schipperen tussen kortere stukken die aanvoelen als nieuwsgierige, onopgeloste puzzels en meer uitgebreide verkenningen, voelt ‘Colour Talk’ opnieuw aan als een ode aan de (her)uitvinding in de grijze zone waar het klassieke idioom en de improvisatorische driften elkaar ontmoeten. 

Mocht je De Looze vragen naar zijn huidige positie als artiest, zal hij je naar alle waarschijnlijkheid vertellen dat het allemaal draait om de noodzaak te blijven evolueren. Echter, beschouw je Colour Talk als een uiting van De Looze’s huidige artistieke visie, dan kan je alleen maar vaststellen dat het nu al een hoogtepunt is in een carrière die nog veel meer verrassingen in petto zal hebben.